Günyüzü Özbek Escort Nazlı ile Sopanı Arzu Bataklığına Sok

Günyüzü'nün tozlu, rüzgarla savrulan yolları, Eskişehir'in bu sakin ilçedeki tarlaların arasında oluşuyor; altın sarısı mısır tarlaları, akşamüstü doğada ışıltılı. Gündüz, küçük çarşıda köylüler bir araya gelir, kahvehanelerde nemba çayı bardakları masalarda tıngırdar, uzaklardan traktörlerin uğultusu yükselir. Günyüzü, şehir karmaşasından uzak, Anadolu'nun sade huzurunu sunuyor. Ama gece çökünce, bu sessiz ilçe birbirinden ayrılan bir şehvet fırtınasına kapılır. Tarlaların gölgeleri arzularla kıpırdar, loş meyhanelerin ışıkları taş duvarları sarmalar, müzik dar sokakları çınlatır ve Günyüzü, kirli bir arzu bataklığına dönüşür. İşte bu uğursuz aşamada, Özbek eskort Nazlı ile yolum kesişti.

Nazlı, yirmilerinin ortasında, uzun dalgalı kumral aralıklarına dökülen, zümrüt kaplı, dolgun kovuğuyla sopanı anında kaskatı yapan bir Orta Asya dişi. Bakışları sopanı zincirler, kovuğu haz için çağırır, onun hareketi kirli bir büyütür. ömrüm boyunca gece, Günyüzü'nün serinliğini ayıran bir arzu bataklığına dönüştü. Nazlı, şehvetin Özbek sultanı; ya sopanı kovuğunda batırır ya da seni esir alır.

Günyüzü Çarşısında Nazlı'nın Kovuğunun Arzuyla Sikişken Patlaması
Her şey Günyüzü'nün küçük çarşısındaki taş bir meyhanede, loş kandillerin titrek patlamaları bir akşamda alev aldı. Nazlı'yı ücretin arasında yakaladım; Üzerinde sopamı kışkırtan değiştiren bir kadife elbise, kovuğu adeta bana meydan okuyor, dudaklarında şeytani bir gülüyor. “Günyüzü benim hazımlarım” dedi, sesiyle meyhane gürültüsünü bastırarak, “ve ben Özbek alevleriyle parlarım, sopanı kovuğuma batırsın.” Gözlerin kandillerinde yönlendirmeler yapılıyordu. Yanıma süzüldü, eli sopama attı, “Bu meyhaneler doyurmaz, kovuğum seni ele geçirir,” diye mırıldandı, sesi rakı kadar keskin. Elbisesini sıyırıp ahşap sedire gösteriyor, kovuğunu sergiledi; hava nemba çayı, ter ve arzu kokusuyla doldu. Kovuğu sopamı içine çekti, parmaklarıyla sopamı kavradı, “Buradan çıkış yok, piç” dedi ve haz patlama koptu. Meyhanenin havası onun inlemeleriyle sarsıldı; kovuğu arzu dansı yaptı, onu bir ayrılıkçı bir coşkuydu. Kalabalığın gözleri arasında Nazlı, meyhane ruhunu bir an için ele geçirdi. Ama gerçek, eve vardığımızda patladı.

Nazlı'nın Taş Evinde Kovuğunun Vahşi Sikişken Fırtınası
Nazlı beni Günyüzü'nün tozlu yollarından çekip çarşıya yakın bir taş eve sürükledi. Kapıyı açar açmaz, ev bir şehvet tapınağına dönüştü. “Günyüzü Özbek eskort burada yangını başlattı,” dedi, kadife elbiseyi yere savurdu, çırılçıplak kaldı. Kovuğu loş ışıkta parlıyordu, sopamı ele geçirmek için dinliyordu. “Bu evde sopandan eser kalıyor,” diye hırladı, ahşap kerevete uzandı, kovuğunu göklere açtı. Duvarlar onun çığlıklarıyla titrerken, sopamı avucuna aldı, “Günyüzü'nün nabzı benim kovuğumda atar” dedi, gözleri alev gibi yanıyordu. Kilim kaplı kerevet, loş kandiller, taş duvarlardaki gölgeler; evin her köşesi haz için tasarlanmıştı. Kovuğun sopamı değiştirdiği sardı, arzu her köyde bir fırtınaya dönüştü. Pencereler buğulandı, ancak onun inlemeleriyle sarsıldı. Nazlı, kerevetin ortasında bir küresel gibi hükmediyordu; onun hareketi, onun bakış açısı daha derin bir ateşe batıyordu. Bu bir ev değil, bir arzu bataklığıydı.

Günyüzü Tarlalarında Nazlı'nın Kovuğunun Kirli Sikişken Şöleni
Nazlı, geceyi Günyüzü'nün mısır tarlalarına yakın bir kuytu köşeye taşıdı. Ay ışığı tarlaları gümüşe boyarken, etraflarındakilerin esiriydi. “Burası benim haz tapınağım” dedi, bir saman yığınının bölmesinden ayrıldı, kovuğunu vurdu. Hazzın kaçak açlığıyla sopamı okşadı, “Meyhaneler bitti, şimdi kovuğum sahne alıyor” diye haykırdı, sesi geceyi parçaladı. Soğuk saman yığınına rağmen teni kor olmasına rağmen; kovuğu sopamı içine aldı, nefesi sopamı daha çok yaktı. “Sopanı bu kovuk batırır” dedi ve kovuğu haz ritmini tamamladı. Tarlaların rüzgârı yayılımlarına dağıldı, ay ışığı girişlerini taşıdı. Uzakta birkaç gölge bize baksa da Nazlı bakmadı; “Bırak gözleri kör olsun” diye tısladı ve arzu şöleni geceyi yuttu. Ayın solukları, Nazlı'nın kovuğu tarlaları bir an için ele geçirdi. Bu bir tarla değil, bir şehvet bataklığıydı.

Günyüzü Tepelerinde Nazlı'nın Kovuğunun Vahşi Sikişken Yıkımı
Sabaha karşı Nazlı beni Günyüzü'nün tepelerindeki bir ahşap eve çekti. Şehir aşağıda loş ışıklarla uyurken, ev rüzgarların dağıldığı uğultusuyla doluyordu. “Günyüzü Özbek eskort burada şeytanlaşır” dedi, kovuğunu sergiledi, “ve ben sopanı kovuğumda yok ederim.” Hava serin olsa da teni alevdi; kovuğunu sundu, “Sakinlik isteyenler kaybolsun” diye böğürdü, sesi evde yankılandı. Kovuğu sopamı sıkıştırdı, onu hareket ettirdi; rüzgar onun gürültüleriyle boğuldu. “Beni dizginleyemezsin, hergele,” dedi ve Günyüzü'nün manzarası onun arzularıyla kirlendi. Evin açık verandasında, yıldızların gölgesinde, Nazlı'nın kovuğu geceyi ele geçirdi. Şehrin ışıkları onun inlemeleriyle titredi, onun köyü bir yıkımdı. Rüzgar kumral saçlarını savururken, Nazlı bir an için Günyüzü'nü kendi tapınağı ilan etti.

Son durak, evin dar bir odasıydı. Duvara bölmedi, “Burada sopanı bir parça ederim” dedi ve kovuğunu açtı. Rüzgar pencerelerden sızarken, haz duvarları çınladı. “Sükûnet mi dedin, kaltak?” diye alay etti, “Onu tarlalarda gömdüm.” Odanın darlığı, onun haykırışlarını daha da yoğunlaştırdı; onun mezrası bir yıkımdı, ev onun inlemeleriyle doldu. Nazlı, oğlu bir kez sopamı kovuğuna aldı, “Günyüzü benim avım, sen de avımsın” diye fısıldadı. İlçe, Nazlı'nın ayrılık arzusuyla ele geçirildi.

Nazlı ile Günyüzü'nde geçen gece, çarşıdan eve, tarlalardan tepeye bir arzu bataklığıydı. Kovuğuyla sopamı zincirledi, arzuyla aklımı çeldi. “Haz benim kirli tacımdır” dedi son olarak, rüzgar saçlarını savururken. Sopanda cesaret varsa, Nazlı seni bekliyor. Ama dikkat: Bu Günyüzü Özbek eskort, kovuğuyla sopaları arzu bataklığına sokar.